Saatlerce ekrana boş boş bakmamın ardından sonunda yazmaya karar vermiş bulunmaktayım.Cesaretimi toplamak biraz uzun sürdü, sandığımdan daha uzun. Ben içinizden biriyim. İçimdeki sıkıntıya sesleniyorum. Kalemim pek iyi değil kabul ediyorum ama en azından yazmaya gayret ediyorum.. Bu yüzdende blogspotda yazmaya karar vermiş bulunmaktayım. PuCca gibi yazamasamda inanın onu gerçekten kendime örnek alıyorum. Hayatını baştan sona merakla okuyanlardanım bende. Her yazdığı ayrı bir heyecanla, ayrı bir şevkle okuyorum.

Asıl konuma gelelim. 

Bende herkes gibi yaşamak istediklerini yaşayamayan biriyim. Benim sıkıntım insanların beni anlamıyor olması. Yada bazılarının çekememesi. Evet, bunu aslında söylemem hatta kabullenmem bile fakat sanırım cidden çekemiyorlar. Bende bu yüzden kendimi yazmaya adadım. Elimde kalan yazılarım ve geçmişim var sadece. Sahi siz hiç geçmişinizi unutmayı denediniz mi ? 1 yılımızı bile unutamazken nasıl tüm hayatımızı çöpe atalım ? Ben kendime bile güvenemezken geçmişimdeki insanlara nasıl güveneceğim ? Yada hayatıma giren hangi erkek geçmişimi unutturacak bana ? Bu kadar üzerime gelen ailemi kim unutturacak ? Kim okursa okusun artık umurumda değil. Nasıl olsa benliğimi bulmaya çalışanlardanım, ve benim gibi bir çok insan var.